CARNAVAL

Met carnaval wordt traditiegetrouw het begin van de vastentijd ingeluid, vandaar ook wel de benaming vastenaovend of vastelaovend.

Carnaval vind zijn oorsprong nog vóórdat het door de katholieke kerk werd omarmt. Nog drie dagen brassen voordat er (min of meer vrijwillig) sober geleefd gaat worden. Met als hoogtepunt vette dinsdag, de laatste dag voor de vastentijd waarop al het vet werd opgemaakt. Carnaval was dan ook vooral een eetfestijn, in tegenstelling tot wat men er vaak vandaag de dag van maakt.

Het katholieke vasten van weleer zien we tegenwoordig niet meer zo gauw. Dat kinderen een vastentrommeltje hadden waar snoep in werd gedaan om pas na de vastentijd op te mogen eten. Ook de vastenperiode van soberder eten en drinken wordt, althans op vrijwillige basis, minder gepraktiseerd dan jaren geleden.

Des te schrijnender is het dan ook dat er tegenwoordig steeds meer mensen zijn die niet eens de keuze hebben of ze soberder willen eten. In Argos (VPRO/VARA, radio1) was recentelijk een reportage te horen over ‘werkende armen’. Hierin werden een aantal mensen geportretteerd die op dit moment deelnemen aan de acties van de schoonmaakbranche in strijd om een betere CAO. En dan nog niet eens om een beter loon, maar meer zekerheid, gelijke rechten als andere beroepsgroepen en daarnaast meer respect.

Aan het woord kwam een van de actievoerders die, mede doordat haar ex-partner geen alimentatie wil betalen, van €30 per week moest zien rond te komen. Haar salaris was niet toereikend om uit de armoede te komen. Geen keus dus voor haar, en andere werkende armen, om na de carnaval een periode soberder te leven, omdat dat al de dagelijkse praktijk is. Je ergert je dan ook enorm aan Rutte, Verhagen en consorten die blijven volhouden dat armoede niet bestaat en met het grootste gemak van de wereld maar wordt gesteld dat de mensen meer moeten werken als remedie. Een van de geïnterviewden gaf al aan dat ze wel meer wil werken, maar dat er eenvoudigweg niet meer was.

En nog meer schrijnende gevallen kwamen voorbij, waarbij je als luisteraar soms de oren van het hoofd vielen. Hoe deze mensen het hoofd boven water wisten te houden, soms kopje onder gingen maar toch weer boven wisten te komen is bewonderenswaardig. Wat typerend voor alle geïnterviewden was, dat ze allen, hoeveel tegenslag ze ook hadden, stellig wilden benadrukken dat ze niet zielig waren.

Dus als u op woensdag weer de normale werkzaamheden hervat, en de schoonmaakploegen zich opmaken om de sporen van drie of meer dagen carnavalsfeest uit te wissen en op te ruimen bezig ziet, begroet dan in ieder geval de schoonmakers en toon respect. Hoeven ze voor dat punt geen strijd meer te leveren en kunnen we ons met ons allen richten op oplossingen voor de problematiek van de werkende armen.